Hritiyanların Kutsal Kitap Kolleksiyonu ve Tahrif Süreci
İlahi kökenli olmakla birlikte Hristiyanlık asli özelliklerinden çok şey yitirmiştir. En başta kaynakları olmak üzere Batı kültürünün Yunan ve Roma etkisi altında, Yahudi bakış açısıyla şekillenmiştir. Resmi İncillerin dördü de Ms.65-100 yılları arasında yazılmıştır.
Tahrif sürecini anlayabilmek için, bu tarihlerden özellikle Roma yönetimine Yahudilerin isyan ettikleri 66-71 yılları daha önemlidir. Yahudi isyanlarıyla geçmiştir. İsa peygamberin Ms. 30’lu yıllarda öldüğü kabul edildiğine göre en erken incil, onun ölümünden 30-35 yıl sonra kaleme alınmıştır. Bu kadar geç bir dönemde başlayan tedvine rağmen bırakalım Allah’ın sözü olmasını İncillerin Hz. İsa’nın sözlerini ve eylemlerini tam olarak temsil etmesi mümkün değildir.
Markos İnciliYeni Ahit’te ikinci sıraya konulmasına rağmen aslında ilk yazılan incildir. Fakat o da diğerleri gibi Pavlus’un öğretisinin kabul gördüğü Roma topraklarında ve Roma’nın dili olan Yunan dilinde kaleme alınmıştır. Pavlus’un yorumları pagan kültünün hakimiyet alanında yaygınlaştıkça yazılan incillerdeki teolojik yorumlar da “Allah’ın kulu İsa”’yı “Tanrının oğlu İsa” haline getirmişlerdir.
Hristiyan kutsal kitap kolleksiyonunu resmileştirme bakımından ikiye ayırmak mümkündür: 1. Canonical Gospels: Kabul edilmiş resmi inciller. Bunlar Matta, Markos, Luka, Yuhanna’dır. Bulardan Matta, Markos, Luka “snoptik/aynı gözden, uyumlu, paralel” olarak nitelenmiştir. Yuhanna’ya göre aralarında daha fazla benzerlik vardır.
2. Apokrif inciller : Thomas, Hermas, Petrus, Ebionitler incili
Resmi İncillerden olmadığı halde, Hıristiyanlar tarafından doğru kabul edilen en meşhur inciller vardır: Gospel of Thomas/Thomas İncili ve Gospel of the Hermas/Hermas İncili. Bazı apokrif metinler de halen bu gün elde bulunmaktadır. Barnabas çok geç dönemlerde ortaya çıktığından Hıristiyanlar onu müslümanların uydurduğunu iddia ederek itibar etmemişlerdir.
Petrus’un İncili “Gospel of Peter.” İsa a’ı peygamber olarak kabul etmekle birlikte Yahudi Şeriatı’na bağlılıklarını sürdüren İbranilerin/Ebionitlerin incili “Gospel of the Hebrews”. Ebionitler, İsa peygamberin “tanrının oğlu” sıfatını doğuştan değil, mecazi olarak Yahya peygamber tarafından vaftiz edildikten sonra verildiğine inanırlar.
Kanonikler/resmi olanlar arasında en çok teslis vurgusu, Yuhanna’da yer almaktadır. Yuhanna incili ilk cümlelerinden ve bir çok bölümünden de anlaşılacağı gibi, İsa peygamberi Allah’ın kulu ve elçisi olmaktan çok O’nun zatı ile özdeşleşmiş, tanrının enkarnasyonu olarak görür.
Diğerlerindeki teslis ise batıni yorumlara bağlı olarak çıkarılabilecek bir sonuçtur. Yuhanna’da yer alan bazı olaylar snoptiklerde hiç yer almaz.
Bu gün Kitabı Mukaddes olarak elimizde buluna kitapta Yeni Ahit bölümünde yer alan Hristiyan kutsal kitap kolleksiyonu 27 küçük kitapçık ve mektuptan oluşmaktadır.
Dört incilin yazarlarından Markos, luka ve Yuhanna İsa peygamberin hiç görmemiş kimselerdir. Yuhanna’nın havari olduğu iddia edilse de onun kaleme aldığı kitapta kullandığı dil, çok iyi Yunanca bildiğini göstermektedir. O havari olsaydı Aramice yada İbranice yazardı. O halde üç incil de İsa peygamberin havarilerinin rivayetlerinden devşirilmiştir.
Günümüzde asıl İncil muamelesi gören Matta, Markos, Luka, Yuhanna ilk defa Psikopos Iraneus tarafından resmi kabul edilmiştir. Hıristiyanlık tarihinde önemli bir etki yapan bu tercihle Psikopos Iraneus diğer İncilleri zararlı saymış ve heretic/sapkın ilan etmiştir. İlk üç yüzyıl nisbeten saflığını koruyan Hıristiyanlık daha sonra Roma kültürünün putperest kültürüne teslim olmuştur.
M.S.325 yılında toplanan İznik Konseyi Iraneus’un kararını onaylamış diğer tüm incillerin imha edilmesini istemiştir. Bu konsey tamamıyla Roma İmparatoru Konstantin’in siyasi tercihi ile toplanmıştır. Sonuç, İskenderiyeli Rahip Arius’un “Hz. İsa’nın tam anlamıyla bir insan olduğu” tezine rağmen İmparator’un istediği gibi çıkmıştır: Hz. İsa Yunan tanrısı Zeus gibi yarı tanrı-yarı insan olarak tasavvur edilmiştir. Maaslesef vahyin kültür tarafından tahrifi süreci varlığını günümüze kadar sürdürmüştür.
Teslis bu şekilde Roma impartorunun desteği ile kabul edilmiş, daha sonra da sıra kutsal kitabı bu yeni şirk doktirinine göre yorumlamaya gelmiştir. İncillerin tedvin dönemi yetmişli yıllarda tamamlandığı halde daha sonra bazı eklemeler yapılmıştır. Mesela Matta incilindeki şu pasajda “baba, oğul ve kutsal ruh adıyla vaftiz emri” araştırmalara göre sonradan eklenmiştir. Söz konusu pasaj şöyledir: “Gökte ve yeryüzünde bütün yetki bana verildi. Bu nedenle bütün ulusları öğrencilerim olarak yetiştirin. Onları Baba, Oğul ve Kutsal Ruh’un adıyla vaftiz edin. Siz buyurduğum her şeye uymayı onlara öğretin. İşte ben dünyanın sonuna dek her an sizinle birlikteyim. (Matta,28/19-20.)
Burada bir ilavenin varlığına dair iki delil ileri sürülmektedir. Birincisi, Hıristiyanlığın ilk döneminde vaftiz işlemi sadece İsa a adı ile yapıldığı halde burada üçlemeden söz edilmektedir. Mesela pavlus’un mektuplarını incelediğimizde, vaftiz’in sadece İsa a adına yapıldığını görmekteyiz. İkincisi ise, Matta’dan önce yazılmış olan Markos incilinde aynı vaftiz emri yer aldığı halde teslisten söz edilmemiştir. Hatta Markos’un aktarımında İsa a kendi anını bile öne çıkarmamıştır:
“Dünyanın her yanına gidin, incili bütün yaratılışa duyurun. İman edip vaftiz olan kurtulacak, iman etmeyen ise hüküm giyecek” (Markos,16/15-16.)
İlahi kökenli olmakla birlikte Hristiyanlık asli özelliklerinden çok şey yitirmiştir. En başta kaynakları olmak üzere Batı kültürünün Yunan ve Roma etkisi altında, Yahudi bakış açısıyla şekillenmiştir. Resmi İncillerin dördü de Ms.65-100 yılları arasında yazılmıştır.
Tahrif sürecini anlayabilmek için, bu tarihlerden özellikle Roma yönetimine Yahudilerin isyan ettikleri 66-71 yılları daha önemlidir. Yahudi isyanlarıyla geçmiştir. İsa peygamberin Ms. 30’lu yıllarda öldüğü kabul edildiğine göre en erken incil, onun ölümünden 30-35 yıl sonra kaleme alınmıştır. Bu kadar geç bir dönemde başlayan tedvine rağmen bırakalım Allah’ın sözü olmasını İncillerin Hz. İsa’nın sözlerini ve eylemlerini tam olarak temsil etmesi mümkün değildir.
Markos İnciliYeni Ahit’te ikinci sıraya konulmasına rağmen aslında ilk yazılan incildir. Fakat o da diğerleri gibi Pavlus’un öğretisinin kabul gördüğü Roma topraklarında ve Roma’nın dili olan Yunan dilinde kaleme alınmıştır. Pavlus’un yorumları pagan kültünün hakimiyet alanında yaygınlaştıkça yazılan incillerdeki teolojik yorumlar da “Allah’ın kulu İsa”’yı “Tanrının oğlu İsa” haline getirmişlerdir.
Hristiyan kutsal kitap kolleksiyonunu resmileştirme bakımından ikiye ayırmak mümkündür: 1. Canonical Gospels: Kabul edilmiş resmi inciller. Bunlar Matta, Markos, Luka, Yuhanna’dır. Bulardan Matta, Markos, Luka “snoptik/aynı gözden, uyumlu, paralel” olarak nitelenmiştir. Yuhanna’ya göre aralarında daha fazla benzerlik vardır.
2. Apokrif inciller : Thomas, Hermas, Petrus, Ebionitler incili
Resmi İncillerden olmadığı halde, Hıristiyanlar tarafından doğru kabul edilen en meşhur inciller vardır: Gospel of Thomas/Thomas İncili ve Gospel of the Hermas/Hermas İncili. Bazı apokrif metinler de halen bu gün elde bulunmaktadır. Barnabas çok geç dönemlerde ortaya çıktığından Hıristiyanlar onu müslümanların uydurduğunu iddia ederek itibar etmemişlerdir.
Petrus’un İncili “Gospel of Peter.” İsa a’ı peygamber olarak kabul etmekle birlikte Yahudi Şeriatı’na bağlılıklarını sürdüren İbranilerin/Ebionitlerin incili “Gospel of the Hebrews”. Ebionitler, İsa peygamberin “tanrının oğlu” sıfatını doğuştan değil, mecazi olarak Yahya peygamber tarafından vaftiz edildikten sonra verildiğine inanırlar.
Kanonikler/resmi olanlar arasında en çok teslis vurgusu, Yuhanna’da yer almaktadır. Yuhanna incili ilk cümlelerinden ve bir çok bölümünden de anlaşılacağı gibi, İsa peygamberi Allah’ın kulu ve elçisi olmaktan çok O’nun zatı ile özdeşleşmiş, tanrının enkarnasyonu olarak görür.
Diğerlerindeki teslis ise batıni yorumlara bağlı olarak çıkarılabilecek bir sonuçtur. Yuhanna’da yer alan bazı olaylar snoptiklerde hiç yer almaz.
Bu gün Kitabı Mukaddes olarak elimizde buluna kitapta Yeni Ahit bölümünde yer alan Hristiyan kutsal kitap kolleksiyonu 27 küçük kitapçık ve mektuptan oluşmaktadır.
Dört incilin yazarlarından Markos, luka ve Yuhanna İsa peygamberin hiç görmemiş kimselerdir. Yuhanna’nın havari olduğu iddia edilse de onun kaleme aldığı kitapta kullandığı dil, çok iyi Yunanca bildiğini göstermektedir. O havari olsaydı Aramice yada İbranice yazardı. O halde üç incil de İsa peygamberin havarilerinin rivayetlerinden devşirilmiştir.
Günümüzde asıl İncil muamelesi gören Matta, Markos, Luka, Yuhanna ilk defa Psikopos Iraneus tarafından resmi kabul edilmiştir. Hıristiyanlık tarihinde önemli bir etki yapan bu tercihle Psikopos Iraneus diğer İncilleri zararlı saymış ve heretic/sapkın ilan etmiştir. İlk üç yüzyıl nisbeten saflığını koruyan Hıristiyanlık daha sonra Roma kültürünün putperest kültürüne teslim olmuştur.
M.S.325 yılında toplanan İznik Konseyi Iraneus’un kararını onaylamış diğer tüm incillerin imha edilmesini istemiştir. Bu konsey tamamıyla Roma İmparatoru Konstantin’in siyasi tercihi ile toplanmıştır. Sonuç, İskenderiyeli Rahip Arius’un “Hz. İsa’nın tam anlamıyla bir insan olduğu” tezine rağmen İmparator’un istediği gibi çıkmıştır: Hz. İsa Yunan tanrısı Zeus gibi yarı tanrı-yarı insan olarak tasavvur edilmiştir. Maaslesef vahyin kültür tarafından tahrifi süreci varlığını günümüze kadar sürdürmüştür.
Teslis bu şekilde Roma impartorunun desteği ile kabul edilmiş, daha sonra da sıra kutsal kitabı bu yeni şirk doktirinine göre yorumlamaya gelmiştir. İncillerin tedvin dönemi yetmişli yıllarda tamamlandığı halde daha sonra bazı eklemeler yapılmıştır. Mesela Matta incilindeki şu pasajda “baba, oğul ve kutsal ruh adıyla vaftiz emri” araştırmalara göre sonradan eklenmiştir. Söz konusu pasaj şöyledir: “Gökte ve yeryüzünde bütün yetki bana verildi. Bu nedenle bütün ulusları öğrencilerim olarak yetiştirin. Onları Baba, Oğul ve Kutsal Ruh’un adıyla vaftiz edin. Siz buyurduğum her şeye uymayı onlara öğretin. İşte ben dünyanın sonuna dek her an sizinle birlikteyim. (Matta,28/19-20.)
Burada bir ilavenin varlığına dair iki delil ileri sürülmektedir. Birincisi, Hıristiyanlığın ilk döneminde vaftiz işlemi sadece İsa a adı ile yapıldığı halde burada üçlemeden söz edilmektedir. Mesela pavlus’un mektuplarını incelediğimizde, vaftiz’in sadece İsa a adına yapıldığını görmekteyiz. İkincisi ise, Matta’dan önce yazılmış olan Markos incilinde aynı vaftiz emri yer aldığı halde teslisten söz edilmemiştir. Hatta Markos’un aktarımında İsa a kendi anını bile öne çıkarmamıştır:
“Dünyanın her yanına gidin, incili bütün yaratılışa duyurun. İman edip vaftiz olan kurtulacak, iman etmeyen ise hüküm giyecek” (Markos,16/15-16.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder